Açılış merasiminde yaptığı konuşmada terör ataklarında ve sarsıntıda hayatını kaybeden tüm öğretmenlere Allah’tan rahmet dileyen Ulusal Eğitim Bakanı Mahmut Özer, 6 Şubat’taki sarsıntılar sonrasında yaraları süratle sarmak için tüm çalışma arkadaşlarıyla birlikte alanda olduğunu söz etti. Bakan Özer; ” Bir yerde bir eza varsa birinci koşanlar, öğretmenlerimiz oluyor. Onlar 6 Şubat’ta bir zelzele olduğu vakit, oradan çığlıklar yükseldiği vakit sağına ve soluna bakmadılar ve Bakanlığın talimatını da beklemeden alanda oldular. 40 bin öğretmenimiz çalıştı ve hâlâ da bölgedeler. Ben hepsine minnettarım ve bu toplum, Türkiye Cumhuriyeti Devleti de öğretmenlerimize minnettardır. Bir daha bu türlü acılar yaşanmamasını diliyorum” dedi.
3 YILDA 2 KRİTİK EŞİĞİ AŞTIK
Bakan Özer kelamlarına şöyle devam etti; “Son üç yıl içinde iki kritik eşikten geçtik. Bunlardan birincisi Kovid-19 salgını, ikincisi de 6 Şubat zelzeleleri. Kovid-19 sürecinde olağanlaşmanın eğitim kurumları olağanlaştığı için gerçekleşti. Bir buçuk yıl boyunca çocuklar öğretmenlerinden ve toplumdaki eşitsizliklerin minimize edildiği yerler olan okullardan uzak kaldı. O sürecin en fazla kaybedenlerinin sosyoekonomik düzeyi görece daha düşük olanlar oldu.Allah’a şükür, bakan olduğumuz şu son yirmi aya bakıyorum. Bir sürü şey yaptık. Okul öncesi eğitim, mesleksel eğitim, öğretmenlik meslek kanunu, köy okulları fakat kalıcı, bu ülkenin geleceğini yapmış olduğumuz iki tane kritik katkı var. Birisi Kovid-19 salgınında her türlü şartlara ve dayatmalara karşın okulları açma iradesi oldu. Zaman teslim merasiminde, okulların birinci açılması ve son kapatılması gereken yerler olduğu vurgusu ve okulları açmak için hadisenin sıfırlanmasını beklemeyeceğimiz iradesiyle yola çıktık ve okullarımızı bir gün bile kapatmadık.
HER YERDE HER KAİDEDE EĞİTİME DEVAM
6 Şubat sarsıntıları sonrasındaki süreçle ilgili Ulusal Eğitim Bakanı olarak tüm arkadaşlarımızla sahiden gurur duyuyorum. Bakan yardımcılarımız, genel müdürlerimiz, daire liderlerimiz, idari işçi, öğretmenlerimiz 6 Şubat günü prestijiyle alana intikal ettiler ve yalnızca eğitim kurumlarını açmak için değil, vatandaşın kederiyle hemhâl olmak için, sıkıntısına derman üretmek için onlarla birlikte oldular ve şayet bugünlere geldiysek orada hayat yavaş yavaş olağanlaşma trendine girmişse bu, işte o öğretmenlerimizin katkılarıyla oldu.Demek ki fevkalâde şartlarda birinci yapmamız gereken şey okulları açmak. Hayatın olağanlaşması için… Yani bundan sonra mottomuz, her yer ve her koşulda eğitime devam.
MİLLİ EĞİTİM KURUMLARI SEFERBER OLDU
465 bin vatandaşımız bizim okullarımızda, yurtlarımızda, öğretmenevlerimizde kaldı. O günlerde en muhtaçlık duyulan şeylerden birincisi barınmaydı. İkincisi de yeme, içme gereksinimiydi. İki şeyi bir ortaya geldi. 6 Şubat’ta okul öncesi tüm Türkiye’de yemek yemeyle ilgili hazırlıklarımızı yapmıştık. O hazırlıkların tamamını da o bölgede kullandık. Öteki taraftan mesleksel eğitimdeki yiyecek içecek kısımları, öğretmenevlerimiz, uygulama otellerimiz süratle yemek, gereksinim duyulan yemekler üretmeye başladılar. O denli bir püf noktasına ulaştık ki günde iki milyon sıcak yemek verebilir duruma geldi Ulusal Eğitim Bakanlığının kurumları.”